تأثیر تراکم پایه های صنوبر روی الگوی توزیع فضایی آفات و دشمنان طبیعی آنها در کرج

تأثیر تراکم پایه های صنوبر روی الگوی توزیع فضایی شته ی chaitophorus leucomelas koch، حشرات کامل و سوراخ های لاروی سوسک چوبخوار صنوبر melanophila picta pall.، زنجرک های rhytidodus spp. و hyalesthes mlokosiewiczi signoret، کفشدوزک های شکارگر (coccinellidae)، بالتوری chrysoperla carnea (stephens)، مگس های شته خوار leucopis spp.، زنبور پارازیتویید adialytus salicaphis (fitch) و عنکبوت های شکارگر (araneae) طی سال های 1381 و 1382 در مرکز تحقیقات البرز کرج بررسی گردید. انواع تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از تراکم های 333، 417، 498 و 833 درخت در هکتار به صورت آگروفارستری صنوبر- یونجه و تیمار تک کشتی صنوبر با تراکم 833 درخت در هکتار. برای تعیین الگوی توزیع فضایی بندپایان مورد مطالعه از دو روش نسبت واریانس به میانگین و روش رگرسیونی تیلور استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که ترکم پایه‎های صنوبر اثر متفاوتی روی الگوی توزیع فضایی، شاخص پراکندگی (i) و شیب خط رگرسیون (b) بندپایان دارند که از ویژگی های زیستی و اکولوژیک آنها ناشی می شود. همچنین توزیع فضایی دشمنان طبیعی بطور کامل تابعی از توزیع آفات نبود که پایین بودن جمعیت و نرخ رشد و نیز قدرت جستجوی زیاد آنها در مقایسه با آفات از جمله دلایل احتمالی آن است.